onatygt
Bronze Sample
- Katılım
- 6 Nis 2021
- Mesajlar
- 264
- İfade skoru
- 527
Yukarıda bahsettiğim gibi sistemin hatalarını yargılamamıza rağmen sistemin iyice içine giriyoruz ve bu sosyal sınıflandırma ve insanları ezme sistemini iyice sağlamlaştırıyoruz. Kimse bunu düzeltmek veya açığını kullanmıyor (arkasında güç olanlar açığı kullanıyorlar) ama herkes ne olursa olsun belki vicdan azabından ya da zaaflarından dolayı bir şey yaptığında bu sisteme daha fazla bağlı yapıyor bireyleri. Herkes birbirini yargılıyor ama kimse kendine bakmıyor. Kendi hatalarını kimse analiz etmiyor ve bu hataları yapmaya devam ediyor. Raporlu bir çalışan raporlu olmasına rağmen gidip işinde çalışmaya devam ediyor. Çalışmayınca vicdan azabı çekiyor. Ama kendisini iyice hırpalıyor ve sistem tarafından resmen sömürülüyor. Türkiye'de ortalama bir kişi 52 yaşında emekli olduğu söyleniliyor. Bu kişi 52 yaşına kadar işi uğruna çoğu şeyi yapmış oluyor ve hayata karşı bitkin düşüyor çoğunlukla. Emekli olduktan sonra geçim sıkıntısı başlıyor ve bazılarına göre çift dikiş oluyor. Geçim sıkıntısının sorunundan iyice kendini hırpalıyor. Ama hiçbir zaman sistemin açığını kullanmıyor, tam tersine sistemin istediğini yapıyor. Zenginler gün geçtikçe zenginleşiyor, orta ve alt tabaka gün geçtikçe zayıflıyor ve daha fazla sıkıntı çekmeye başlıyor. Sizin görüşleriniz neler bu konu hakkında?