Dexter
Platinum Sample
Dün bir konu açıldı buna benzer. Ama şahsen çok yetersiz olduğunu düşünüyorum. Bu vesile ile uzun zamandır aklımda olan bu konuyu açayım dedim.
Ateizm, tanrı veya tanrıların varlığına dair inanç yokluğudur. Bu düşünceye sahip olanlara ateist denir. Ateizm inanç koşullanmalarını, hayalî yaratıkları ve olayları reddeder. Ateist bakış açısıyla tanrının yanı sıra tüm metafizik inançlar ve tüm ruhanî varlıklar da reddedilir. Ateizm bireyden bireye farklılık gösterebilen bir felsefedir.
Agnostisizm veya bilinemezcilik akımı tanrının varlığının ve yokluğunun eşit derecede bilinemez olduğunu savunur. Bu akıma göre tanrı var ya da yok, insanlar bunu bilemezler. Agnostisizm, ilahi veya doğaüstü varlıkların bilinemediğini ve bilinemeyeceğini, bilimsel olarak ispatlanamadığını ve gözlemlenemediğini, bu yüzden bilinemez olduğunu savunan felsefi fikir akımıdır.
Deizm, doğal dünyaya dair gözlemler ve mantığın kaynağını oluşturduğu; dinsel bilgiye dolaysız biçimde sadece akıl yoluyla ulaşılabileceği ilkesini esas alan, bu sebeple vahye dayalı tüm dinleri reddeden bir tanrı inancıdır. Deist felsefeye göre tanrı vardır ve nihai olarak evrenin yaratılmasından sorumludur, ancak yaratılan dünyaya doğrudan müdahale etmez.
Panteizm ya da tüm tanrıcılık, her şeyi kapsayan içkin bir tanrının, Evren'in ya da doğanın tanrı ile aynı olduğu görüşüdür. Panteistler kişileştirilmiş ya da antropomorfik bir tanrıya inanmazlar. Panteizmde her şey tanrının bir parçası olarak kabul edilir, tanrı her şeydir ve her şey tanrıdır. Tanrı doğada, nesnelerde, insan dünyasında vardır. Onlar için herkesin kabul ettiği, kişilik olarak bir tanrı yoktur.
Panenteizm veya kamusal tanrıcılık, panteizmde olduğu gibi evrenin kendisinin tanrı olduğunu, panteizmden farklı olarak da ilk devindirici olan tanrının evren ve tüm varlıkları özünden yarattığını ve evrene aşkın, evrenin bilincinde mutlak ve değişmez bir varlık olarak egemen olduğu inancıdır. Panteizm ile Panenteizm arasındaki fark şudur: Panteizmde her şey tanrıdır. Panenteizm'de ise her şey tanrıdan oluşmuştur. Ama tanrı başka bir şeydir.
Apateizm veya tanrı-umursamazlık, herhangi bir deiteye olan inanca veya inançsızlığa karşı ilgisizliktir. Apateizm tanrı(lar)ın varlığına veya yokluğuna yönelik bir tutumu tanımladığından hem teizmde, hem ateizmde görülebilir. Apateistler aynı zamanda tanrı(lar)ın var olup olmadık(lar)ına dair herhangi bir yargıya katılıp katılmamakla ilgilenmemektedirler. Diğer bir deyişle bir apateist, tanrı(lar)ın varlığı ile ilgili soru sormanın anlamsız ve hayatıyla ilgisiz olduğu görüşündedir.
İgnostisizm, varlığı ve yokluğu tartışılan "tanrı" kavramının tanımında bir tutarlılık bulunmadığını, tutarlı bir tanımı bulunmayan bir kavramın da varlık yokluk açısından tartışılmasının anlamsız olduğunu öne süren teolojik konumdur.
Nihilizm, hiççilik ya da yokçuluk; Latince'de 'hiç' anlamına gelen nihil sözcüğünden türetilen Nihilizm, günümüzde birçok spesifik alt dala ayrılmakla beraber, en popüler tanımıyla; her şeyin anlamdan ve değerden yoksun olduğunu savunan felsefi görüştür. Nihilistler Tanrı'nın varlığını, iradenin özgürlüğünü, bilginin imkânını, ahlakı ve tarihin mutlu sonunu reddederler.
Sünnilik ya da Ehl-i Sünnet, İslam dininin sünnet doktrinine dayalı, günümüzde Dünya üzerindeki iki büyük kolundan biri (diğeri Şiîlik) ve % 83'lük bir oran ile en büyük mensubunun bulunduğu mezhepler grubudur. Zaman zaman Sünnî İslam veya Sünnî mezhebi ifadesi de kullanılır. Sünnî ekol, kendi içerisinde günümüzde yaşayan iki inanç mezhebi (Mâtürîdîlik - Eş'ârîlik), dört fıkıh mezhebini (Hanefilik, Şafiilik, Malikilik, Hanbelilik) içermektedir. Kutsal kitapları olan Kur'an'ın yanında "sahih hadis" olarak niteledikleri peygamber hayatına dair yazılara da iman ederler.
Kur'ancılık, Kur'an hariç diğer tüm İslam öğretilerini temelinden reddeder. Onlar için tek gerçek Allah'ın gönderdiği kitap olan Kur'an-ı Kerim'dir.
Katoliklik, Roma Katolik Kilisesi'ne bağlı olan kişi. Papa'nın otoritesini kabul etmiş olan Uniat (Doğu Katolik) kiliseleri de bu gruba dahildir.
Ortodoks Hristiyanlık, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Oryantal Ortodoksluk için kullanılan ortak adlandırma. Hristiyanlığın bu iki mezhebi de antik Hristiyan Kilisesi'nin inancı, doktrini ve uygulamalarına olan bozulmaz bağı vurgulamak için Ortodoks kavramını kullanır. Ortodoks inançları ve ibadetlerinde kutsal kitaptan (özellikle Yuhanna İncili) sonra gelen en belirleyici kaynak kilise babaları etrafında oluşan ve “en mysterion” yani “sır yoluyla” nakledilen geleneklerdir. Bunlar temel olarak kilise babalarından gelen rivayetler ve adetler olarak tanımlanabilirler.
Musevilik, Allah'ın (Veya Yahve'nin) İsrailoğulları'na Musa Peygamber aracılığıyla bildirdiği din kurallarının bütünü. Tektanrıcı büyük dinlerin en eskisi Musevîliktir. Bu dine inanlara Yahudi denir. İsrailoğulları Milattan 2 bin yıl önce Filistin'e yerleşmişlerdi. Birkaç kabileye ayrıldılar. Bunlardan Yahuda kabilesi sonradan ülkenin bütününü egemenliği altına aldı. Bu kabilenin adından türeyen Yahudilik ve Yahudi sözcükleri, sonradan Musevîlik ve Musevi sözcükleriyle karşılandı.
Tengricilik ya da Gök Tanrı inancı, Türk ve Moğol halklarında, şimdiki inanç sistemlerine katılmadan önceki yaygın inancıdır. Bu inanca göre Gök'ün yüce ruhu Tengri'ydi. Kişiler kendilerini gök ata Tengri, toprak ana Ötüken ve insanları koruyan atalarının ruhları arasında güven içinde hissedip onlara ve diğer doğa ruhlarına dua ederlerdi. Büyük dağların, ağaçların ve kimi göllerin güçlü ruhları barındırdıklarına inanarak dualarını kimileyin bu cisimlere yöneltirlerse de bu cisimler tanrı kabul edilmezdi. Sadece onun yeryüzündeki varlığının bir göstergesiydi. Göğün ve yeraltının "yedi" katı olduğuna, her katta çeşitli ruhların var olduğuna inanılırdı. Türkler doğaya, ruhlara saygılı davranıp belli kurallara uyarak dünyalarını dengede tutmaları ile kişisel güçlerinin doruğuna varıp dışarıya yansıdığına inanırlardı.
Satanizm, Şeytan'ı veya şeytan simgesini yücelten, ve bazı mezheplerinde şeytana tapmayı emreden öğretidir. Satanizm, teistik satanizm (Spiritüel satanizm) ve ateistik satanizm (Laveyan satanizm) olmak üzere ikiye ayrılır. "Teistik satanizm" Şeytan'ın ruhani varlığına tapınılan, orta çağ kökenli satanizm türüyken; "ateistik satanizm" Şeytan'ın sembol veya felsefi bir simge olarak kabul edildiği, ve bu simgenin dini inançlar başta olmak üzere; ortak değerlere karşı yüceltildiği satanizm türüdür.
Daha çok fazla şey eklenebilir. Örneğin Şiilik, Alevilik, Selefilik, Tarihselcilik, Protestanlık, Bahailik, Zerdüştçülük, Hinduizm, Budizm ve Kabalacılık gibi. İstenirse konunun altına bunları da yazabilirim.
Ayrıca, bunlar temel şeyler. Kendi içlerinde dallara ayrılıyorlar. Örneğin pandeizm, panendeizm gibi. Veya pozitif ateizm, agnostik ateizm, zayıf ateizm gibi. Hepsinin alt dallarını yazsaydım çooook uzun olurdu.
Kaynak https://tr.wikipedia.org/ ve kendi bilgilerim.
Ateizm, tanrı veya tanrıların varlığına dair inanç yokluğudur. Bu düşünceye sahip olanlara ateist denir. Ateizm inanç koşullanmalarını, hayalî yaratıkları ve olayları reddeder. Ateist bakış açısıyla tanrının yanı sıra tüm metafizik inançlar ve tüm ruhanî varlıklar da reddedilir. Ateizm bireyden bireye farklılık gösterebilen bir felsefedir.
Agnostisizm veya bilinemezcilik akımı tanrının varlığının ve yokluğunun eşit derecede bilinemez olduğunu savunur. Bu akıma göre tanrı var ya da yok, insanlar bunu bilemezler. Agnostisizm, ilahi veya doğaüstü varlıkların bilinemediğini ve bilinemeyeceğini, bilimsel olarak ispatlanamadığını ve gözlemlenemediğini, bu yüzden bilinemez olduğunu savunan felsefi fikir akımıdır.
Deizm, doğal dünyaya dair gözlemler ve mantığın kaynağını oluşturduğu; dinsel bilgiye dolaysız biçimde sadece akıl yoluyla ulaşılabileceği ilkesini esas alan, bu sebeple vahye dayalı tüm dinleri reddeden bir tanrı inancıdır. Deist felsefeye göre tanrı vardır ve nihai olarak evrenin yaratılmasından sorumludur, ancak yaratılan dünyaya doğrudan müdahale etmez.
Panteizm ya da tüm tanrıcılık, her şeyi kapsayan içkin bir tanrının, Evren'in ya da doğanın tanrı ile aynı olduğu görüşüdür. Panteistler kişileştirilmiş ya da antropomorfik bir tanrıya inanmazlar. Panteizmde her şey tanrının bir parçası olarak kabul edilir, tanrı her şeydir ve her şey tanrıdır. Tanrı doğada, nesnelerde, insan dünyasında vardır. Onlar için herkesin kabul ettiği, kişilik olarak bir tanrı yoktur.
Panenteizm veya kamusal tanrıcılık, panteizmde olduğu gibi evrenin kendisinin tanrı olduğunu, panteizmden farklı olarak da ilk devindirici olan tanrının evren ve tüm varlıkları özünden yarattığını ve evrene aşkın, evrenin bilincinde mutlak ve değişmez bir varlık olarak egemen olduğu inancıdır. Panteizm ile Panenteizm arasındaki fark şudur: Panteizmde her şey tanrıdır. Panenteizm'de ise her şey tanrıdan oluşmuştur. Ama tanrı başka bir şeydir.
Apateizm veya tanrı-umursamazlık, herhangi bir deiteye olan inanca veya inançsızlığa karşı ilgisizliktir. Apateizm tanrı(lar)ın varlığına veya yokluğuna yönelik bir tutumu tanımladığından hem teizmde, hem ateizmde görülebilir. Apateistler aynı zamanda tanrı(lar)ın var olup olmadık(lar)ına dair herhangi bir yargıya katılıp katılmamakla ilgilenmemektedirler. Diğer bir deyişle bir apateist, tanrı(lar)ın varlığı ile ilgili soru sormanın anlamsız ve hayatıyla ilgisiz olduğu görüşündedir.
İgnostisizm, varlığı ve yokluğu tartışılan "tanrı" kavramının tanımında bir tutarlılık bulunmadığını, tutarlı bir tanımı bulunmayan bir kavramın da varlık yokluk açısından tartışılmasının anlamsız olduğunu öne süren teolojik konumdur.
Nihilizm, hiççilik ya da yokçuluk; Latince'de 'hiç' anlamına gelen nihil sözcüğünden türetilen Nihilizm, günümüzde birçok spesifik alt dala ayrılmakla beraber, en popüler tanımıyla; her şeyin anlamdan ve değerden yoksun olduğunu savunan felsefi görüştür. Nihilistler Tanrı'nın varlığını, iradenin özgürlüğünü, bilginin imkânını, ahlakı ve tarihin mutlu sonunu reddederler.
Sünnilik ya da Ehl-i Sünnet, İslam dininin sünnet doktrinine dayalı, günümüzde Dünya üzerindeki iki büyük kolundan biri (diğeri Şiîlik) ve % 83'lük bir oran ile en büyük mensubunun bulunduğu mezhepler grubudur. Zaman zaman Sünnî İslam veya Sünnî mezhebi ifadesi de kullanılır. Sünnî ekol, kendi içerisinde günümüzde yaşayan iki inanç mezhebi (Mâtürîdîlik - Eş'ârîlik), dört fıkıh mezhebini (Hanefilik, Şafiilik, Malikilik, Hanbelilik) içermektedir. Kutsal kitapları olan Kur'an'ın yanında "sahih hadis" olarak niteledikleri peygamber hayatına dair yazılara da iman ederler.
Kur'ancılık, Kur'an hariç diğer tüm İslam öğretilerini temelinden reddeder. Onlar için tek gerçek Allah'ın gönderdiği kitap olan Kur'an-ı Kerim'dir.
Katoliklik, Roma Katolik Kilisesi'ne bağlı olan kişi. Papa'nın otoritesini kabul etmiş olan Uniat (Doğu Katolik) kiliseleri de bu gruba dahildir.
Ortodoks Hristiyanlık, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Oryantal Ortodoksluk için kullanılan ortak adlandırma. Hristiyanlığın bu iki mezhebi de antik Hristiyan Kilisesi'nin inancı, doktrini ve uygulamalarına olan bozulmaz bağı vurgulamak için Ortodoks kavramını kullanır. Ortodoks inançları ve ibadetlerinde kutsal kitaptan (özellikle Yuhanna İncili) sonra gelen en belirleyici kaynak kilise babaları etrafında oluşan ve “en mysterion” yani “sır yoluyla” nakledilen geleneklerdir. Bunlar temel olarak kilise babalarından gelen rivayetler ve adetler olarak tanımlanabilirler.
Musevilik, Allah'ın (Veya Yahve'nin) İsrailoğulları'na Musa Peygamber aracılığıyla bildirdiği din kurallarının bütünü. Tektanrıcı büyük dinlerin en eskisi Musevîliktir. Bu dine inanlara Yahudi denir. İsrailoğulları Milattan 2 bin yıl önce Filistin'e yerleşmişlerdi. Birkaç kabileye ayrıldılar. Bunlardan Yahuda kabilesi sonradan ülkenin bütününü egemenliği altına aldı. Bu kabilenin adından türeyen Yahudilik ve Yahudi sözcükleri, sonradan Musevîlik ve Musevi sözcükleriyle karşılandı.
Tengricilik ya da Gök Tanrı inancı, Türk ve Moğol halklarında, şimdiki inanç sistemlerine katılmadan önceki yaygın inancıdır. Bu inanca göre Gök'ün yüce ruhu Tengri'ydi. Kişiler kendilerini gök ata Tengri, toprak ana Ötüken ve insanları koruyan atalarının ruhları arasında güven içinde hissedip onlara ve diğer doğa ruhlarına dua ederlerdi. Büyük dağların, ağaçların ve kimi göllerin güçlü ruhları barındırdıklarına inanarak dualarını kimileyin bu cisimlere yöneltirlerse de bu cisimler tanrı kabul edilmezdi. Sadece onun yeryüzündeki varlığının bir göstergesiydi. Göğün ve yeraltının "yedi" katı olduğuna, her katta çeşitli ruhların var olduğuna inanılırdı. Türkler doğaya, ruhlara saygılı davranıp belli kurallara uyarak dünyalarını dengede tutmaları ile kişisel güçlerinin doruğuna varıp dışarıya yansıdığına inanırlardı.
Satanizm, Şeytan'ı veya şeytan simgesini yücelten, ve bazı mezheplerinde şeytana tapmayı emreden öğretidir. Satanizm, teistik satanizm (Spiritüel satanizm) ve ateistik satanizm (Laveyan satanizm) olmak üzere ikiye ayrılır. "Teistik satanizm" Şeytan'ın ruhani varlığına tapınılan, orta çağ kökenli satanizm türüyken; "ateistik satanizm" Şeytan'ın sembol veya felsefi bir simge olarak kabul edildiği, ve bu simgenin dini inançlar başta olmak üzere; ortak değerlere karşı yüceltildiği satanizm türüdür.
Daha çok fazla şey eklenebilir. Örneğin Şiilik, Alevilik, Selefilik, Tarihselcilik, Protestanlık, Bahailik, Zerdüştçülük, Hinduizm, Budizm ve Kabalacılık gibi. İstenirse konunun altına bunları da yazabilirim.
Ayrıca, bunlar temel şeyler. Kendi içlerinde dallara ayrılıyorlar. Örneğin pandeizm, panendeizm gibi. Veya pozitif ateizm, agnostik ateizm, zayıf ateizm gibi. Hepsinin alt dallarını yazsaydım çooook uzun olurdu.
Kaynak https://tr.wikipedia.org/ ve kendi bilgilerim.
Son düzenleme:
